بأی ذنب
بأی ذنب.......
روی صحبتم با توست ای که خاموش و بی‌صدا می‌نگری!
اگر خوب گوش فرادهی، صدای «هل من ناصر ینصرنی» حسین است که از زبان تاریخ به گوش می‌رسد.
آیا کسی را که توان یاری داشته باشد، می‌شناسی؟
فریاد «بأی ذنب قتلت» را نیز نه‌تنها می‌شنوی، که می‌بینی.
به راستی به کدامین گناه کشته شدند؟
آیا باور نداری که هر روزِ خدا، تجلی «کل یوم عاشورا»ست؟
کمی دورتر که بنگری، شیون زنان، فریاد کودکان و ناله مردان را می‌بینی.
شمر را، حرمله را، ابن زیاد را، یزید را می‌بینی.
عطش را، محاصره را، اسارت را، مرگ بی‌صدای کودکان را می‌بینی.
آری کمی دورتر را می‌گویم؛
غزّه !